Ik geloof zeker en vast dat er iets is na de dood, maar wat het is dat is een groot vraagteken. Ik weet niet of we na de dood een nieuw leven krijgen, met nieuwe kansen. Maar ik denk wel dat we ergens naar toe gaan, ik hoop dat toch. Ik geloof ook in reïncarnatie, dit wil zeggen dat je terugkomt bij je dierbaren maar bijvoorbeeld in een dier of mens. Waarom ik hierin geloof? Mijn oma wilde altijd een vogel zijn, na haar dood kwam er telkens een vogel in onze tuin zitten. Het klinkt misschien vreemd maar ik geloof er toch wel in dat dit mogelijk is.
Maar toch zijn er twee zaken die tegenstrijdig zijn bij mij, namelijk:
HOOP <-----> <----->VERSTAND
Ik hoop dat er iets is, dat we nog kansen krijgen, maar mijn verstand zegt dat het misschien allemaal niet waar is.
Misschien zijn we hier maar voor één keer en krijgen we maar één keer de kans om dit leven te leiden. Als ik dan daar aan denk dan besef ik wel dat ik echt van het leven moet genieten.
Eigen inbreng: "Everybody dies, but not everybody lives"
Prince Ea, 20 april 2016, video Youtube, "Everybody dies, but not everybody, lives", (https://www.youtube.com/watch?v=ja-n5qUNRi8&t=269s).
Dit filmpje heeft mij echt doen nadenken over het leven. Het leven zit vol met kansen en soms grijpen we die kansen niet. Dit is soms omdat we denken dat het ons toch niet lukt of omdat we het gewoon niet durven. Wel door te kijken naar dit filmpje besef ik dat we het gewoon moeten doen, zodat we er later geen spijt van hebben. Hij vertelde ook wanneer we onze laatste momenten van ons leven hebben dat we dan meestal geen spijt hebben van de dingen die we gedaan hebben maar wel van de dingen die we niet gedaan hebben. Dit laat mij inzien dat we zo van het leven moeten genieten en het niet zo maar voorbij mogen laten gaan!
Omgaan met lijden
Het kwaad en het lijden laat niemand onberoerd. Mensen reageren er vaak verschillend op. Er zijn vier visies op de daders ontstaan namelijk:
- Diabolisering: dader is een duivel, doordrenkt van het kwade
- Banalisering: oorzaak niet in de dader zelf maar in externe zaken
- Ethisering: daders doen het goede
- Fragmentatie en zelfbedrog: mensen nemen verschillende rollen op
Door het bekijken van dit filmpje merkte ik wel dat iedereen op een bepaalde manier omgaat met lijden. Deze jongeman werd zeer gelovig opgevoed en hij bleef geloven dat er wel degelijk een God is. Maar door één gebeurtenis is hij daar toch wel meer over gaan nadenken. Één van zijn vrienden heeft zijn benen verloren, de jongeman heeft het allemaal zien gebeuren. Ik kan zeker geloven dat dit een grote schok was voor deze man. Doordat dit gebeurt was is hij toch wel meer gaan nadenken over God. Hij dacht waarom God er toen niet was op dat moment, waarom één van zijn vrienden en niet zichzelf. Ik kan hier zeker in komen dat hij zich deze vragen stelt, maar dit zijn eigenlijk allemaal levensvragen die onmogelijk te beantwoorden zijn. Doordat hij dit heeft meegemaakt is hij ook zo op zoek gegaan naar zichzelf, wie hij nu eigenlijk is.
In het filmpje is dus duidelijk dat het geloof een zoektocht is, je kan niet meteen zeggen, ik geloof daarin en dat blijft ook zo voor de rest van mijn leven. Dat kan niet, want door bepaalde gebeurtenissen kunnen je overtuigingen over je geloof veranderen.
Krant: VAARWEL, liefste
Het Laatste Nieuws, 31 oktober 2016, krant, "Vaarwel, liefste"
Als bijlage in mijn portfolio heb ik een krant verwerkt, deze krant vond ik zeer interessant omdat het specifiek gaat over mensen die hun verlies verwerken op een bepaalde manier.
Ik zal er twee artikels uit bespreken.
Eerste artikel: "En, hoe was het op (rouw)kamp?"
Dit artikel gaat over jonge nabestaanden die op rouwkamp gaan omdat ze iemand dierbaars verloren hebben op een jonge leeftijd.
Op het rouwkamp leren de kinderen andere kinderen kennen die ook iemand dierbaars hebben verloren. Op het kamp praten ze erover, maar er wordt ook veel gespeeld en geravot.
Het is ook veel gemakkelijker voor de kinderen om er daar over te praten, want deze kinderen begrijpen elkaar omdat ze hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik vind het heel goed dat deze kampen worden georganiseerd, het is heel belangrijk dat kinderen hier over kunnen praten en dit op een bepaalde manier kunnen verwerken.
Tweede artikel: "Meditatie kan helpen om trauma's en verlies te verwerken"
Dit artikel gaat over twee boeken, namelijk: 'Leven aan de zijlijn' en 'Moet ik nu bang zijn?' Deze boeken zijn geschreven door Erik De Soir, hij is een traumapsycholoog. In zijn boeken schrijft hij over meditatie, volgens hem kan dit helpen bij het verwerken van trauma's en verlies. Ik geloof hier ook wel in, want mediteren, yoga, tai chi,... maken je echt wel rustiger en het blijkt ook uit een onderzoek dat het de symptomen van trauma en depressie kan verminderen.
Ik vind het wel interessant deze boeken, het kan ons allemaal wel helpen bij het verwerken van een verlies.
Film: The Bucket List
Ik heb de film The Bucket List bekeken. Deze film gaat over twee mannen die ongeneselijk ziek zijn en ze besluiten om samen een lijst te maken met dingen die zeker nog willen doen voor ze dood gaan.
Het is een heel ontroerende film, deze film liet mij echt inzien dat we moeten genieten van elk moment in ons leven nu we er nog zijn. Ik vind het zeker een mooie film maar het maakte mij zeer emotioneel.
De filmverwerking is in mijn portfolio verwerkt.
Krant: VAARWEL, liefste
Het Laatste Nieuws, 31 oktober 2016, krant, "Vaarwel, liefste"
Als bijlage in mijn portfolio heb ik een krant verwerkt, deze krant vond ik zeer interessant omdat het specifiek gaat over mensen die hun verlies verwerken op een bepaalde manier.
Ik zal er twee artikels uit bespreken.
Eerste artikel: "En, hoe was het op (rouw)kamp?"
Dit artikel gaat over jonge nabestaanden die op rouwkamp gaan omdat ze iemand dierbaars verloren hebben op een jonge leeftijd.
Op het rouwkamp leren de kinderen andere kinderen kennen die ook iemand dierbaars hebben verloren. Op het kamp praten ze erover, maar er wordt ook veel gespeeld en geravot.
Het is ook veel gemakkelijker voor de kinderen om er daar over te praten, want deze kinderen begrijpen elkaar omdat ze hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik vind het heel goed dat deze kampen worden georganiseerd, het is heel belangrijk dat kinderen hier over kunnen praten en dit op een bepaalde manier kunnen verwerken.
Tweede artikel: "Meditatie kan helpen om trauma's en verlies te verwerken"
Dit artikel gaat over twee boeken, namelijk: 'Leven aan de zijlijn' en 'Moet ik nu bang zijn?' Deze boeken zijn geschreven door Erik De Soir, hij is een traumapsycholoog. In zijn boeken schrijft hij over meditatie, volgens hem kan dit helpen bij het verwerken van trauma's en verlies. Ik geloof hier ook wel in, want mediteren, yoga, tai chi,... maken je echt wel rustiger en het blijkt ook uit een onderzoek dat het de symptomen van trauma en depressie kan verminderen.
Ik vind het wel interessant deze boeken, het kan ons allemaal wel helpen bij het verwerken van een verlies.
Film: The Bucket List
Ik heb de film The Bucket List bekeken. Deze film gaat over twee mannen die ongeneselijk ziek zijn en ze besluiten om samen een lijst te maken met dingen die zeker nog willen doen voor ze dood gaan.
Het is een heel ontroerende film, deze film liet mij echt inzien dat we moeten genieten van elk moment in ons leven nu we er nog zijn. Ik vind het zeker een mooie film maar het maakte mij zeer emotioneel.
De filmverwerking is in mijn portfolio verwerkt.
2 opmerkingen:
Ik geloof ook in reïncarnatie, omdat we soms mensen ontmoeten waarbij we het gevoel hebben ze al veel langer te kennen.
Déjà vu kom ik ook veel tegen, al weten wat gaat komen of wat gezegd zal worden.
Iedereen hoopt toch wel dat er leven na de dood is, maar erin geloven is natuurlijk wat anders. Veel mensen willen er niet aan denken zelf er niet over praten. Ik vind het jammer dat er niet meer gepraat wordt over de dood. Voor velen is het taboe.
Dankuwel voor jouw reactie, dit maak ik vaak ook wel mee dat ik op een bepaalde dag een déjà vu heb en precies het gevoel heb dat ik het al eens heb meegemaakt. Ik vind het inderdaad ook jammer dat er weinig over de dood gepraat wordt, we zien dood vaak als het einde en hebben er schrik voor. Maar volgens mij moeten we hier geen schrik voor hebben. We mogen er zeker en vast over nadenken maar ik denk ook dat het belangrijk is om nu van elk moment te genieten.
Een reactie posten