Samen-leven?!

Hoe ziet de samenleving er volgens mij uit?
Wanneer ik nadenk over onze samenleving dan zijn die gedachten niet zo positief. Vooral via media worden vaak enkel negatieve zaken getoond. 

nu.nl
Het eerste waar ik aan denk is oorlog. De oorlog is aan de gang in verschillende landen over de hele wereld. Maar ook ons land is erbij betrokken. Meer en meer aanslagen gebeuren in West-Europa. Het is moeilijk voor mij om te beseffen dat dit nu echt zo is. Door deze gebeurtenissen weet ik helemaal niet meer hoe ik de toekomst moet zien.

Deze afbeelding kan ik plaatsen onder de domeinen: natuurlijke omgeving, samenleving en het materiële.
Want hun natuurlijke omgeving is helemaal verwoest, niets van hun dorp of stad blijft nog over en ook het materiële zijn ze kwijt. Ze hebben helemaal niets meer door de aanslagen. Er is ook helemaal geen verbondenheid met de samenleving, er is enkel maar sprake van oorlog. Deze omgevingscirkel zie ik helemaal niet positief, het is verschrikkelijk wat deze mensen moeten meemaken.



multimedia.tijd.be
In zo'n situatie kunnen mensen niet meer leven. Door de oorlog vluchten mensen weg uit hun moederland. De vluchtelingencrisis is nog steeds aan de gang, mensen willen naar een veilige plaats. Maar door de zo grote vluchtelingenstroom worden vaak mensen uit het land gestuurd omdat er gewoon geen plaats meer is. Er zijn ook enkele landen die geen vluchtelingen binnenlaten. Dat vind ik erg, ik vind het belangrijk dat iedereen een kans krijgt. Ik zie vaak op het nieuws dat veel vluchtelingen omkomen tijdens hun tocht naar een Westers land. Ze nemen vaak de boot om zo de oversteek te maken. Velen vallen overboord en verdrinken. Dit is niet fijn om dit dagelijks te horen.

De vluchtelingencrisis hoort bij dit domein: de samenleving.
Dat is omdat mensen zich niet meer veilig voelen in hun samenleving of hun groep. Ze zijn op zoek naar een veilige plaats waar ze terug de verbondenheid kunnen voelen van een land en het volk. Deze omgevingscirkel is eerder negatief want deze mensen hebben al veel problemen gehad maar langs de andere kant is er ook iets positiefs, ze zijn namelijk op zoek naar iets nieuws, ze zijn klaar voor een nieuwe start.


rodekruis.nl
Ik vind dat we de wereld niet helemaal negatief mogen zien want er zijn zoveel mensen die als vrijwilliger vluchtelingen gaan helpen. Dat vind ik zo mooi dat deze mensen dit doen. Er zouden meer zo'n mensen moeten zijn. Niet alleen vrijwilligers die vluchtelingen helpen maar ook vrijwilligers die mensen met moeilijkheden hulp aan bieden. Ik kijk hier echt naar op!


De hulpverleners zijn verbonden met: de anderen. Ze helpen hen wanneer ze het moeilijk hebben. Dit is een positieve omgevingscirkel want de hulpverleners komen in contact met anderen om hen zo te helpen.


knack.be
In deze samenleving is er vaak sprake van betogingen. Mensen zijn het niet akkoord met wat de regering zegt. Ik heb hier soms ook last van, bijvoorbeeld wanneer er stakingen zijn van de NMBS of De Lijn. Ik vind het erg dat ze dit doen want er zijn veel mensen die wel willen gaan werken en door die stakingen is dat dan niet meer mogelijk.

De staking van de NMBS of De Lijn behoren tot de domeinen: de anderen en de samenleving. We zien dat de stakers verbonden zijn met de andere stakers, maar ze zijn niet verbonden met de samenleving. Ze houden geen rekening met de samenleving. Deze omgevingscirkel is dus duidelijk negatief.



trouw.nl
Ik vind dat medicijnen veel te duur zijn. Veel mensen kunnen niet hun medicijnen of behandeling betalen. Dat vind ik zeer erg, hier moet echt iets aan verandert worden. Medicijnen moeten betaalbaar zijn voor iedereen.

Te dure medicijnen behoren tot het domein: de samenleving. Ze zijn als het ware niet verbonden met de samenleving want de meeste mensen kunnen bepaalde medicijnen niet betalen. Dit is dus net als de vorige een negatieve omgevingscirkel.

Hoe ziet de ideale samenleving eruit volgens mij?


verzoening

werkgelegenheid voor iedereen

meer bescherming
geen vervuiling
gelijkheid




Mijn mening over verschillende casussen...

Casus 1: het dragen van hoofddoeken op school

In deze casus gaat het over het dragen van hoofddoeken op school. Er worden hier vaak discussies over gevoerd omdat dit een zeer 
moeilijk onderwerp is. We hebben enerzijds het verbieden van hoofddeksels op school maar anderzijds is het ook belangrijk om het geloof van ieder persoon te respecteren. Ik vind persoonlijk dat meisjes een hoofddoek mogen dragen omwille van hun geloof maar dat moet dan wel toegestaan zijn door de school. In deze casus zijn hoofddeksel verboden op school dus dan vind ik ook wel dat ze dit moeten naleven.

Casus 2: kinderen uit het land sturen

In deze tweede casus gaat het over kinderen die uit België worden gestuurd doordat hun ouders uitgeprocedeerd zijn.
Ik vind dat wanneer de ouders het land uit worden gezet dat de kinderen dan ook mee moeten. Maar wanneer de kinderen hier een leven hebben opgebouwd, de taal kunnen spreken, werk hebben gevonden... dan denk ik toch dat ze een kans moeten krijgen om hier te kunnen blijven.  Dat is omdat ze toch veel moeite hebben gedaan om zich aan te passen aan de Belgische wet. Als mensen hier echt in België willen blijven vind ik het belangrijk dat ze zeker de taal leren en ook werk vinden. 

Er is vandaag de dag ook sprake van de vluchtelingencrisis. Mensen vluchten omdat er oorlog is in hun land. Ze krijgen hier de kans om te verblijven. Maar wat zullen ze doen wanneer de oorlog voorbij is? Zullen ze terugkeren of willen ze hier blijven in België? Dat is een vraag waar ik niet meteen een antwoord op weet, maar als ze zich aanpassen en met goede moed hier een leven opbouwen dan mogen ze van mij hier blijven.

Casus 3: keuzestress

Keuzestress komt steeds vaker voor. In het zesde middelbaar moeten we allemaal kiezen of we zullen verder studeren of gaan werken. Dat is al een zeer moeilijke keuze. Maar ook de zovele keuzemogelijkheden in het hoger onderwijs of de universiteit zorgt ook vaak voor keuzestress. Ik had zelf ook wel last van keuzestress omdat ik gewoon nog niet echt goed wist of dit wel de juiste keuze ging zijn. 
Het is moeilijk om op zo'n leeftijd al zo'n grote beslissing te nemen. Het bepaald al een groot deel van ons leven en wanneer het dan niet de juiste beslissing is dan voelen we ons ook niet zo goed.
In mijn school werd er wel veel gedacht aan de studiekeuze. Er werden vragenlijsten aangeboden om zo te zien welk beroep goed bij je past, we bezochten een studiebeurs en als je het helemaal niet meer wist dan kon je ook in gesprek gaan met het CLB. 
Ik vind dat de school toch wel zijn best deed om ons op het juiste pad te leiden. 

Casus 4: bedelaars

Armoede is iets wat steeds vaker voorkomt. Mensen komen op straat terecht en hebben geen geld meer. Ik vind het erg om zo mensen op straat te zien zitten, ze hebben helemaal niets meer. Ik vind het dan belangrijk om deze mensen echt te helpen. Onlangs zag ik een filmpje op het internet en daarin was te zien hoe een jong meisje haar bord met eten gaf aan een bedelaar. Het was zo'n mooi beeld omdat je echt zag dat die man zo dankbaar was.
Maar vaak zijn er ook mensen die hier misbruik van maken. Mensen die wel onderdak, geld en voedsel hebben doen alsof ze niets hebben. Dat vind ik erg! Hoe kunnen ze zoiets doen. Ik zou graag iedere mens willen helpen die het moeilijk heeft maar toch is er de onzekerheid of die mensen het wel echt menen.






Kinderen en waarden

Living Values in Education legt de nadruk op het ontdekken van de waarden van het kind en anderen.
Dit vind ik zeer interessant dat ze dit doen. Voor een jong kind is dit soms moeilijk om te weten wat hun waarden zijn en die van anderen. Ik vind dit zeer belangrijk want kinderen zullen nu eenmaal in contact komen met andere kinderen. Dit is bijvoorbeeld wanneer je kind in een totaal nieuwe klas terecht komt. Wanneer je iemand voor het eerst ontmoet heb je bepaalde gedachten over die persoon. Dat kan positief zijn of negatief. Maar ook als anderen iets zeggen over iemand (bv: dat meisje is helemaal niet te vertrouwen). Dan zullen kinderen dat snel ook gaan geloven, terwijl dat gewoon maar een mening is van een persoon. 
Volgens mij moet al in de kleuterklas hierover gesproken worden, zo zullen ze sneller anderen kunnen accepteren. We zijn allemaal mensen maar we hebben allemaal een andere weg. Als er al in de kleuterklas over gesproken wordt dan denk ik dat er later minder snel problemen zullen voorkomen.

Bond Zonder Naam

Deze organisatie helpt mensen het beste in hen naar boven te halen zodat ze weer in het centrum van de maatschappij terecht komen. BZN maakt dus eigenlijk werk van hun waarden.
Ik vind dit een zeer goede organisatie want iedereen heeft talenten en iedereen moet ze kunnen uiten. Deze organisatie helpt hen want iedereen verdient natuurlijk gelijke kansen. 


Artikel: "Hij is begonnen!"

Wat neem ik mee uit dit artikel?
  • Wanneer kinderen ruzie hebben dan is het beter om voor te stellen dat ze elkaar eerst eens aankijken en met elkaar spreken, zo ebben de conflicten gemakkelijker weg.
  • Vraag om een tekening te maken van wat er gebeurde en zo kan de juf aan de hand van de tekening hen helpen om hun gevoelens te verwoorden.
  • In de kleuterklas kan je altijd ontspanning- en yoga-oefeningen gebruiken, dit is als herstel van verbondenheid met het eigen lichaam. Na deze oefening geeft elke kleuter een hand aan elkaar. Het zorgt voor een rustige sfeer in de klas.
  • Gebruik maken van stiltemomenten, kinderen worden dan bewust van hun eigen gevoelens en deze momenten helpen hen ook om hun gevoelens te kunnen verwoorden.
  • Kinderen laten nadenken over de samenhang van het grote geheel en dat de juf hen zo laat filosoferen, bijvoorbeeld over de dood, ziekte en ouder worden.

Martin Luther King: I Have A Dream


Iedereen kent vast wel Martin Luther King, hij had namelijk een zeer mooie visie, die hij uitsprak tijdens zijn speech. 'I Have A Dream' zijn zijn woorden die nog steeds niet vergeten zijn. Ik vind het een zeer ontroerende speech, hij had zo'n grote droom om de kansen tussen blanken en zwarte mensen gelijk te maken. Als ik nu kijk naar onze wereld dan is die droom helemaal niet uitgekomen. Ik droom ook van een wereld waar er geen vooroordelen zijn en waar iedereen ook gelijke kansen krijgt. Ik vind het jammer dat de wereld er nu zo uitziet. Maar deze woorden van een wijze man zal ik nooit vergeten!


Prof. Paul Verhaeghe: de gevolgen van het neoliberalisme

Eerste idee: pesten

Prof. Paul Verhaeghe: Pesten was iets wat vaak op school gebeurde, maar nu zien we het ook op het werk. Het is onmacht waarbij frustraties afgereageerd worden op de zwaksten. Onderhuids heerst er angst, faalangst tot ruime sociale angst, dit vooral voor die bedreigende ander.

Pesten is iets wat helemaal niet kan. Het doet de ander pijn en je geeft hem/haar geen goed gevoel over zichzelf. De persoon wordt onzeker over alles, zijn/haar zelfbeeld is dus zeer laag. Nu nog steeds wordt er gepest, er worden wel veel campagnes gemaakt om pesten te stoppen. Deze campagnes hebben zeker en vast al veel mensen geholpen, maar nog steeds wordt er gepest. Maar ook op het werk gebeurt dit en dit vind ik echt niet kunnen. Dit toont denk ik toch wel aan dat sommige mensen zich niet in de plaats van de ander kunnen stellen. Ik snap niet waarom pesters zich niet op zo'n leeftijd kunnen zich in de plaats van de ander te stellen. Maar ik denk ook dat wanneer een pester veel problemen heeft of frustraties in bijvoorbeeld de thuissituatie, dat hij/zij die frustraties dan zal uitwerken op een ander. Ik vind wanneer je als persoon problemen hebt of frustraties over iets of iemand, dat je daarover moet praten. Door erover te praten dan zal je vanzelf weer beter voelen. Maar door een ander, een zwakke persoon, te pesten, dan bereik je eigenlijk niets ermee. Je doet de ander enkel maar pijn.

Tweede idee: onderwijs

Prof. Paul Verhaeghe: Het onderwijs werd vroeger gewaardeerd, omwille van maatschappelijke relevantie. De bedoeling was om kritische, hoogopgeleide burgers af te leveren die via een persoonlijke ontwikkeling ook konden bijdragen tot een betere maatschappij.

Ik denk dat de bedoeling van het onderwijs is is om de kinderen iets te bij te leren, dat we de kinderen ondersteunen om zelf op zoek te gaan naar hun persoonlijke ontwikkeling. Ieder kind is anders, er zullen misschien wel kinderen zijn die later een hogere opleiding zullen volgen, maar ik denk dat we niet mogen veralgemenen. We mogen niet van elk kind verwachten dat ze een hogere opleiding zullen volgen. Ik denk dat het belangrijk is als leerkracht dat we elk kind goed ondersteunen.

Derde idee: screening kleuters

Prof. Paul Verhaeghe: Het blijkt dat men kleuters wil gaan screenen op hun vaardigheden, om ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden. Ik vind dat we zelf al onze kinderen zo opvoeden en dat we zelf neoliberaal denken.

Mijn mening over de screening voor kleuters is dat het moeilijk is om nu al te bepalen welke richting de kleuter uit kan gaan. De kleuter is nog volop in ontwikkeling en de vaardigheden die de kleuter op dat moment heeft moeten nog zo veel verder ontwikkelen. Maar ik vind wel dat we de kleuter moeten opvolgen. We moeten kijken hoe de kleuter ontwikkelt, maar ik vind niet dat we de kleuter al in een bepaalde richting moeten duwen.
Ik vind dat het kind soms wel door de ouders wordt geduwd in een bepaalde richting. De ouders willen soms zelf dat hun kind een hoge opleiding zal volgen. Ik denk dat we onze kinderen te veel sturen. Dit zie je soms bij het bekende voorbeeld dat een jongen graag een pop zou willen hebben. De ouders vinden dat dit niet kan omdat dit blijkbaar enkel voor meisjes is, dus geven ze hem een autotje. Ze sturen hem maar ze veralgemenen ook het feit dat een pop enkel voor meisjes kan zijn. Volgens mij kan het ook voor jongens zijn. Meisjes mogen ook spelen met auto's en jongens met poppen.

Vierde idee: depressie

Prof. Paul Verhaeghe: De oorzaak van een depressie ligt bij ons, dat er ergens een magische pil is die ons zonder eigen inspanning zal verlossen van onze kwalen. Het zit dus ook in ons denken en ons gedrag. Het is dus daar waar een verandering moet gebeuren. Het egoïsme en agressieve zit in de mens. Maar het willen samenwerken uit solidariteit dat zit ook in ons. Het is de omgeving die beslist welke kenmerken dominant naar buiten treden. 
We voelen ons ook beter wanneer we iets betekenen voor de ander en dat we erkenning krijgen.

Een depressie is iets waar je niet zomaar uit raakt, ik denk dat je niet op een dag kunt zeggen dat de depressie weg is. Het gebeurt volgens mij stapsgewijs. Het zit dus ook in ons denken, als we elke dag rondlopen met negatieve gedachten dan denk ik ook niet dat er dan verandering kan gebeuren in je depressie. Ik denk vooral dat het belangrijk is om positief te blijven en het negatieve van je af te zetten. Ik denk ook dat je je moet omringen met positieve mensen, mensen die je een boost geven. Wanneer iemand zegt tegen jou dat je dat goed gedaan hebt dan geeft dat een boost en ik denk dat je met zo'n mensen het meest moet omgaan, de mensen die terug het positieve uit je halen.

INTERESSANTE KRANTENARTIKELEN

Betogers blokkeren ambulance: brandweer dient klacht in.
knack.be
Toen ik dit las in de krant kon ik bijna niet geloven dat deze betogers dit echt deden. Ik vind dit echt onrespectvol. De ambulanciers willen juist wel hun werk doen en mensen helpen en worden dan tegengehouden door betogers die niet willen werken. Ik snap dit echt niet, zien die mensen dan niet in dat er misschien iemand aan het sterven is of zwaargewond is. Dit toont duidelijk dat er in onze samenleving nog weinig respect te vinden is. Er zijn nog natuurlijk tal van mensen die hier wel rekening mee zouden houden maar als je dit ziet heb ik hier toch mijn twijfels bij.
(dit artikel is in mijn portfolio verwerkt)

9/11, begin van Derde Wereldoorlog?
Dit artikel kwam ik tegen in Het Laatste Nieuws. In het artikel wordt gesproken over de verschillende aanslagen die gepleegd werden in de afgelopen jaren en wie vooral de doelwitten zijn. 
Telkens als ik een krant opensla of als ik naar het nieuws kijk dan wordt er wel altijd gesproken over een aanslag of een oorlog die aan de gang is,... Ik denk ook dat door de media grotendeels mijn visie over de samenleving wordt gevormd. De media toont ook vaak enkel de negatieve zaken omdat dit zorgt voor veel kijkcijfers. Ik vind dat dit mijn visie sterk beïnvloed. Het is moeilijk om nu iets positiefs te kunnen zeggen over onze samenleving want we worden vaak enkel geconfronteerd met de negatieve zaken.
Hoe ik nu de toekomst zie? Ik weet niet hoe ik de toekomst kan zien. Kan alles nog goed komen? Ik hoop van wel...
(dit artikel is in mijn portfolio verwerkt)


Dit is het einde van het eerste hoofdstuk, maar wat heb ik eigenlijk allemaal geleerd over mezelf en wat neem ik mee naar de volgende hoofdstukken?

  • het is belangrijk om positief te blijven ook al gebeuren er zoveel negatieve zaken in deze wereld
  • je moet geloven in jezelf, geloven dat het ook anders kan
  • de hoop niet verliezen, we weten niet wat de toekomst brengt maar ik hoop op zoveel beters


2 opmerkingen:

Anoniem zei

Het is inderdaad belangrijk om positief te blijven,het is eigen aan mensen om
zich te focussen op het negatieve,positief nieuws word meer als normaal gezien.
De wereld is zo groot en door de mediatisering komt alles meer naar buiten,
vroeger was er ook veel miserie/oorlog,maar was dit veel minder gekend.
We kunnen niet iedereen opvangen die van een bepaalde situatie wil ontvluchten,
hulp kunnen we wel geven voor een bepaalde periode tot dit zich hersteld geeft.
Terugkeren naar land van oorsprong is volgens mij een betere manier om ook hun
vroegere gemeenschap te herstellen,en de onze niet te ontwrichten

Unknown zei

Dankjewel voor jouw reactie, ik kan mij zeker hier in inleven. Het is inderdaad waar dat er vroeger ook veel oorlog was, toen bestond er nog geen sociale media en ik denk dat dit ook een grote oorzaak hiervan is dat ik zo'n negatief beeld over de samenleving heb. Het zou volgens mij fijner zijn dat er meer een focus is op het positieve in de media. Maar de media toont ook vaak enkel het negatieve omdat dit veel bekijks krijgt.
Ik kan erin komen dat mensen die gevlucht zijn moeten terug keren naar hun land van herkomst wanneer alles weer hersteld is.
Ik stel mij nu wel de vraag of dit hersteld kan worden...
Maar ook vluchtelingen die hier een leven opbouwen, werk vinden, vrienden maken, de taal leren,... moeten zij dan ook terug naar het land van herkomst? Ik zou het moeilijk hebben om weer alles te moeten achterlaten en opnieuw te moeten beginnen.